Dünya'nın dış kabuğunu oluşturan lityosfer, çeşitli sert levhalara bölünmüştür. Bu levhalar, yarı akışkan astenosferde yüzerek hareket ederler. Toronto Üniversitesi'nin araştırmacıları, levhanın büyük denizaltı faylarla çizildiğini keşfettiler; bu faylar yüzlerce kilometre uzunluğunda ve binlerce metre derinliğindedir.
Bilim insanları, kıtasal bölgelerde gözlemlenen jeolojik deformasyonun, şimdiye kadar bilinmeyen bir şekilde okyanus levhalarında da meydana geldiğini belirledi. Bu önemli bulgu, gezegenimizin evrimi konusundaki bilgilerimizi kökten değiştirebilir.
Pasifik levhası, Pasifik Okyanusu tabanının büyük bir kısmını oluşturur ve bu levha, Japonya'dan Yeni Zelanda'ya ve Avustralya'ya kadar uzanan denizaltı çukurlarında batmaktadır. Bilim insanları, levhanın batı kenarının manto içine çekilmesiyle geri kalan kısmının da bu olaya benzer şekilde içeri çekildiğini açıkladılar.
Araştırmacı Erkan Gun, "Denizaltı platolarının kalın oldukları düşünülüyordu, bu nedenle daha güçlü olmaları gerekiyordu. Ancak modellerimiz ve sismik veriler, aksinin olduğunu gösteriyor: plato daha zayıf," dedi.
Bilim insanları, Ontong Java, Shatsky, Hess ve Manihiki adlı dört platoyu detaylı bir şekilde inceledi ve elde ettikleri verilerle bir model oluşturdu. Çalışmanın bulguları, Geophysical Research Letters dergisinde yayımlandı.
Japon bilim insanları, elektromanyetik dalgalar kullanarak yeni bir materyal teknolojisi geliştirdi!
Bu yeni keşif, aktif Dünya ile ilgili bilgilerimizi yeniden değerlendirmemize neden olabilir ve gezegenimizin evrimi konusundaki anlayışımıza yeni bir boyut ekleyebilir.
