Bu seslerden biri, ilk kez 1997'de Ulusal Okyanus ve Atmosfer İdaresi (NOAA) tarafından duyulan gizemli "Bloop" sesiydi. Güney Pasifik Okyanusu'nu patlatan, acayip yüksek, ultra düşük frekanslı bir sesti.
Gürültü, hidrofonlara yakalandı ve banyoya düşen bir su damlası gibi geliyordu. 5.000 kilometreden (3.100 mil) uzakta bulunan bilim adamları bu ses karşısında şaşkına döndüler.
Bazı insanlar bu sesin deniz kızları veya hatta devasa, bilinmeyen bir deniz canavarı olabileceğini düşündü.
Bu gürültünün, dev buzdağlarının, buz depremleri üretmek için çatladığında oluşan dalga boyuyla aynı olduğu anlaşıldı.
Bu, derinlerden duyduğumuz ilk tuhaf ses değil. 2016'da bir grup araştırmacı, alacakaranlıkta ve şafakta meydana gelen garip bir vızıltı kaydetti. Bilim adamları, gürültünün beslenmek için okyanusun derinliklerinde su yüzeyine inip çıkan derin su organizmaları için bir " yemek zili " olabileceğini düşündüler.
Ses, sınırlı gıda kaynaklarına sahip çok karanlık bir alan olan mezopelajik bölgeden yaklaşık 200 ila 1.000 metre (660 ila 3.300 fit) mesafeden alındı.
Sesi bu NPR makalesinde dinleyebilirsiniz .
Ağustos 1991'de Pasifik'te başka bir ses duyuldu. Takma adı "Upsweep" olan ve her seferinde birkaç saniye süren bu, dar bantlı yukarı tarama seslerinden oluşan uzun bir sesti. Garip bir şekilde ilkbahar ve sonbaharda zirveye ulaşan mevsimsel bir ses bu, ancak bunun kaynak değişikliklerinden mi yoksa mevsimsellikten mi kaynaklandığı bilinmiyor.
Tahmin edilen volkanik aktivite oluşmuş olabileceği. Ancak hala gürültünün gerçek kaynağından emin değiliz. Ses hala duyulmaya devam ediyor.
İşte o ses:
Ve tabii ki kimse 1 Mart 1999'da kaydedilen bir ses olan "Julia" yı unutamaz . Bransfield Boğazı ile Adare Burnu arasında yer aldığı ve Antarktika'da karaya oturan büyük bir buzdağından kaynaklandığı düşünülüyordu.
İşte ürkütücü 'Julia' sesi:
