DNA, büyük miktarda dijital veriyi güvenilir bir şekilde depolamak için kullanılabilir. Ancak şimdiye kadar bu moleküllerda saklı belirli verileri almanın veya manipüle etmenin zor olduğu kanıtlanmıştır. Bilim insanları, araştırmalarını yakın zamanda Nature dergisinde yayınlandı.
Doğa, verileri depolamak için bilinen en iyi yöntemlerden birini geliştirdi: DNA...
Bilim insanları, dijital verileri DNA'da depolamak istiyor
Ancak belirli bir veriyi keşfetmek için DNA'da kodlanmış veri veritabanında nasıl arama yapılabilir diye sorabilirsiniz. Bunları cevaplamaya çalışan LIMMS ve Gulliver laboratuvarlar ekipleri, DNA verileri üzerinde doğrudan işlemler için enzimler, yapay nöronlar ve sinir ağları kullanan yeni bir yaklaşım deniyorlar.
Araştırmacılar, ağ mimarisini ve gerçek nöronlar tarafından sergilenen karmaşık hesaplamalar yapma becerisini yeniden üreten kimyasal "nöronlar" tasarlamak için üç ayrı enzimin reaksiyonlarından yararlandı. Bahsi geçen kimyasal nöronlar, DNA zincirleri üzerindeki verilerle hesaplamalar yapabilir ve sonuçları flüoresan sinyaller olarak ifade edebilirler.
Fransız biyokimyacıları ve Japon mikroakışkan mühendisleri arasındaki on yıllık işbirliğinin meyvesi olan bu buluşlar, sonunda bazı hastalıkların daha iyi taranmasına ve devasa DNA kodlu veritabanlarının manipülasyonuna izin verebilir.
DNA verileri yüzbinlerce yıl korunabilir
DNA sudan, havadan ve ışıktan uzak tutulduğunda hiçbir enerji girişi olmadan yüzbinlerce yıl korunabilir ve birkaç santimetre çapındaki bir kapsülde saklanarak 500 terabayta kadar dijital veri tutabilir.
2025 yılına kadar, insanlar tarafından üretilen toplam dijital veri hacminin 175 zettabayta ulaşması bekleniyor. Mevcut depolama ortamları nispeten hantal, kırılgan ve yüksek enerji ihtiyacı olduğundan, DNA uygulanabilir bir alternatif kullanım alanı sağlayabilir. CNRS tarafından geçen Mayıs ayında sağlanan öncelikli bir araştırma programı olan PEPR MoleculArxiv'in hedefi, DNA depolamasını kolaylaştırmak olacaktır.