Şüphesiz çoğu kedi sahibi, evcil hayvanlarının onlara seslenme şeklimizi fark ettiğini ve sahibinin seslerini yabancıların konuşmalarından ayırt edebildiğini sezgisel olarak hisseder. Fakat şimdi bilim insanları bir araştırmma ile bunu ortaya kurdu.
Araştırmaya göre, insan-kedi ilişkisinin "yakın ve değerli" olduğunu doğrulayan bir bulgunun "kedilerin özellikle kendilerine yönelik konuşmaları normal insanlara yönelik konuşmalardan ayırt edebileceği" yönünde kanıtlarını sundu. Araştırma Animal Cognition'da yayınlandı.
Université Paris Nanterre'de etolog olan Charlotte de Mouzon liderliğindeki bir ekip, evcil hayvanların sahiplerinin ve yabancıların seslerini ayırt etme kapasitelerini test etmek için ev ortamlarında 16 evcil kediye bir dizi kayıt oynattı. Araştırmacılar ayrıca, kedilerin, insanların kedilere hitap etmek için kullandıkları belirli bir ses tonu olan kediye yönelik konuşma (CDS) ile birbirimizle konuşmak için kullandığımız normal yetişkinlere yönelik konuşma (ADS) arasında ayrım yapıp yapamayacağını araştırdı.
Mouzon ve meslektaşları çalışmalarında, Kim hayatında bir kez olsun, insan olmayan bir hayvanla konuşan birini görmedi ki? Çağdaş batı kültürlerinde çoğu insanın evcil hayvan arkadaşlarıyla konuştuğu artık bilinen bir şey. Burada, kedilerin, sahipleri tarafından cümleler söylendiğinde yetişkin insanlara yönelik konuşmalardan kendilerine özel olarak hitap edilen konuşmaları ayırt edebildiklerine dair yeni bulguları rapor ediyoruz" dedi.
İnsanların kedilerle konuşma şekli, köpekler veya atlar gibi diğer evcil hayvanlara ve çocuklara nasıl hitap ettiğimize benzer bir "bakıcı" kategorisine giriyor.Tüm bu bakıcı tonları arasında ince farklar vardır, ancak çalışmaya göre bunların tümü genellikle "hiperartikülasyon, daha kısa ifadeler, daha fazla tekrar, yüksek perde ve artan perde varyasyonu" içerir.
Ekip, kedilerin deneye verdikleri tepkileri dikkatle izledi ve sahiplerinin sesinin tanındığını ve CDS ile ADS arasındaki farkı gösteren bir düzineden fazla davranış belirledi.
Sesleri tanıyorlar
De Mouzon, deneyde yer alması için Bordeaux’daki 16 kedi sahibini bir araya getirdi. İlk önce sahiplerin “Oyun oynamak istiyor musun?”, “Bir ziyafet ister misin?” ve “Sonra görüşürüz” gibi cümlelerini kaydetti. Sesler, bir kez kediyle konuşuyormuş gibi ve bir kez de bir insanla konuşuyormuş gibi olmak üzere iki kez kaydedildi.
Deneyin bir sonraki aşaması hayvanların rahat olduğu ve doğal tepkiler verdiği kedilerin kendi evlerinde gerçekleştirildi. Her evde, kedinin tepkilerini videoya kaydederken, hem kedinin sahibinin hem de yabancıların aynı cümleleri söylediği ses kayıtları dinletildi.
Kediler, sahipleri kediye yönelik konuştuğunda tepki verirken insandan insana konuşmaya yanıt vermediler. Ayrıca, bir yabancının sesi olduğunda hem insan-kedi konuşması hem de insan-insan konuşmasına tepki göstermediler. De Mouzon, bunun kedilerin sahiplerinin onlarla konuştuklarında bunu anladıklarını gösterdiğini söylüyor.
