İlk görüntü, JWST'nin temel sensörlerinden biri olan NIRCam (Yakın Kızılötesi Kamera) tarafından elde edildi. NIRCam, yakın kızılötesi spektrumdaki ışığı tespit etmek üzere tasarlanmış ve son derece ayrıntılı görüntüler elde edebilme yeteneğine sahiptir. Bu görüntüde, Halka Bulutsusu'nun yanı sıra Yaratılış Sütunları'nın güncellenmiş görüntüsü de yer alıyor.
İkinci görüntü ise JWST'nin Orta Kızılötesi Enstrümanı (MIRI) kullanılarak çekildi. Bu görüntü, bulutsunun dış kenarının ötesinde yer alan on eşmerkezli yayı daha belirgin bir şekilde gösteriyor. Bu yaylar muhtemelen, merkezdeki yıldızın yörüngesinde daha düşük kütleli bir eş yıldızın etkisi altında oluşmuş olabilir. Bu bulgular, Halka Bulutsusu gibi gökbilimcilerin yıldız oluşum süreci hakkında daha fazla bilgi edinmelerine yardımcı oluyor ve adeta astronomik bir arkeoloji çalışması niteliği taşıyor.
1779 yılında Fransız gökbilimciler Charles Messier ve Antoine Darquier de Pellepoix tarafından keşfedilen Halka Bulutsusu, gezegenimsi bulutsuların özel bir örneğidir. Adını, ilk araştırmacıların bu bulutsuyu uzak bir gezegenle karıştırmaları sonucu almıştır. Halka Bulutsusu, yakıtını tüketip dış katmanlarını döken orta büyüklükte bir yıldızın son evrim aşamasını temsil ediyor.
Avrupa Uzay Ajansı (ESA), bulutsunun renkli ana halkasının, merkezde ölmekte olan bir yıldızın atığını oluşturduğunu açıkladı. Bu yıldız, Güneş benzeri bir yıldızın son evrim aşamasında bir beyaz cüceye dönüşmeye doğru ilerleyen küçük, yoğun ve sıcak bir cisimdir.
Bu olağanüstü gözlem ve keşif, James Webb Uzay Teleskobu'nun uzaya açılmasının ardından bilim dünyasına sağladığı değeri bir kez daha ortaya koyuyor.